Krant van de schenkers - Septembre 2020
Het traject van Julie bij de diensten van 't Eilandje
Aan de inkom van het dagopvangcentrum, waar daklozen zoals Julie toegang hebben tot eerstelijnsdiensten (wasserij, bagagebewaring, maaltijden, douches, enz.).
Julie is via ons Dagopvangcentrum gegaan. Verscheidene maanden lang heeft ‘t Eilandje haar dus noodopvang geboden; ze is er naartoe gegaan om van de eerstelijnsdiensten gebruik te kunnen maken.
Zo kon ze onder andere een douche nemen, uitrusten eten en drinken. Voor ‘t Eilandje is die noodopvang een manier om de allerzwaksten of mensen in nood te kunnen bereiken en alvast hun meest dringende noden te kunnen lenigen, voor we een gepersonaliseerde begeleiding uittekenen.
De teams van ‘t Eilandje bieden een ondersteuning die aangepast is aan eenieders specifieke problemen: opnieuw een woning, een opleiding of een job zoeken, budgetbegeleiding, het ziekenfonds weer in orde brengen, enz.
Julie heeft psychosociale begeleiding gekregen. Ze werd gehoord, door actief, welwillend en empathisch te luisteren. In die gesprekken kon Julie haar lijden, haar angsten openlijk uitspreken: het geweld dat ze had ondergaan, hoe moeilijk het was om haar zoontje in normale omstandigheden te zien, haar vooruitzichten voor de toekomst, ...
Parallel daarmee werd ze ondersteund om administratief alles weer op orde te krijgen, met name een opvolging van alle stappen om opnieuw aan inkomen te krijgen.
Julie werd ook opgevangen in ons opvangtehuis voor vrouwen & kinderen. Ze had er een kamer, zodat ze opnieuw samen was met haar zoontje, die tot dan bij een vriendin was gebleven. Zo konden ze opnieuw samen tijd doorbrengen en sliepen ze weer onder hetzelfde dak.
‘t Eilandje heeft drie opvangtehuizen, waarvan één voor vrouwen en gezinnen. Elk van die huizen biedt onderdak en psychosociale begeleiding aan de daklozen.
Elk opvangtehuis is een huis “op mensenmaat”, waar we de opvangcapaciteit bewust beperkt houden om het welzijn en de geborgenheid van elke bewoner te behouden.
Iedereen die in een opvangtehuis verblijft, krijgt een begeleiding op maat die aangepast is aan zijn noden. Met één doelstelling: Definitief weg van de straat raken.
Dit verblijf in een opvangtehuis heeft Julie de kans gegeven om een zekere stabiliteit te vinden door een stand van zaken op te maken van haar eigen situatie. Die begeleiding is vruchtbaar gebleken Julie heeft opnieuw een job, en daarna ook opnieuw een onderdak gevonden. Ze heeft haar nieuwe start in alle sereniteit kunnen nemen.
Het verhaal van Julie is goed afgelopen. Op dit moment zijn andere mannen, vrouwen en kinderen nog steeds dakloos. En voor elk van hen staan de deuren van ‘t Eilandje open.
* Schuilnaam
Wat is de verhouding mannen/vrouwen bij de daklozen?
Sinds 2008 telt het Steunpunt voor de Brusselse sector van de daklozenhulp (Bruss’Help) om de twee jaar het aantal daklozen in de hoofdstad.
Bij de laatste telling (2018) waren de mannen, net zoals in de eerdere tellingen, oververtegenwoordigd tegenover de vrouwen: 22,4 % van de daklozen zouden vrouwen zijn. We weten echter dat deze cijfers niet weergeven hoeveel vrouwen echt dakloos zijn: om de gevaren van de straat te vermijden, kiezen heel wat vrouwen vaak voor geïmproviseerde oplossingen …
De laatste jaren zien we een stijging van het aantal vrouwen dat op straat leeft: 68 % meer in de openbare ruimte tegenover de vorige telling (155 in 2018 tegenover 75 in 2016). Dat cijfers is bijzonder alarmerend als we weten met welke moeilijkheden dakloze vrouwen te kampen hebben.
Het zijn ook sterk uiteenlopende situaties: vrouwen die het slachtoffer zijn van intrafamiliaal geweld en/of partnergeweld, vrouwen zonder papieren, vrouwen met ernstige psychologische stoornissen, enz.
't Eilandje in 2019
